14 Φλεβάρη Αγίου Βαλεντίνου

Σε έναν κόσμο όπου η αγάπη συχνά συνδέεται με την αποδοχή και την έντονη προσδοκία, η γιορτή των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου μπορεί να φέρει στην επιφάνεια βαθύτερες ανασφάλειες. Για πολλούς, η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, αλλά κάτι που πρέπει να κερδηθεί με προσπάθεια, συμμόρφωση και θυσία του εαυτού.

Από μικρή ηλικία, κάποιοι μαθαίνουν ότι για να είναι “άξιοι” αγάπης πρέπει να καταπιέζουν τις αληθινές τους ανάγκες και επιθυμίες. Φοβούνται να δείξουν τις πιο “ατέλειωτες” πλευρές τους, μήπως απορριφθούν. Έτσι, δημιουργούν έναν “ψεύτικο” εαυτό, που ταιριάζει στις προσδοκίες των άλλων, κρύβοντας τα “μη αποδεκτά” συναισθήματα, όπως η ζήλια, η ανασφάλεια ή η ανάγκη για προσωπικό χώρο.

Στις ερωτικές σχέσεις, αυτό το μοτίβο συνεχίζεται. Το “όχι” γίνεται απαγορευμένη λέξη, γιατί μπορεί να φέρει απόσταση ή απόρριψη. Η πεποίθηση “δεν είμαι αρκετός” ριζώνει βαθιά, οδηγώντας σε σχέσεις όπου η αυθεντικότητα θυσιάζεται για χάρη της αποδοχής. Πού καταλήγουν όμως όλα αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα; Συχνά, σε εσωτερική σύγκρουση, άγχος ή ακόμα και αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί να γίνει ευκαιρία για να αναρωτηθούμε: Αγαπάμε και αγαπιόμαστε αληθινά, ή μήπως προσπαθούμε να “ταιριάξουμε” σε ένα καλούπι; Η ψυχοθεραπεία μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την απελευθέρωση του πραγματικού μας εαυτού, βοηθώντας μας να χτίσουμε σχέσεις βασισμένες στην ειλικρίνεια και την αποδοχή, όχι στον φόβο.

Η αληθινή αγάπη ξεκινά από μέσα μας – όταν αγκαλιάσουμε κάθε πτυχή του εαυτού μας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.